Δευτέρα 6 Ιουνίου 2011

Εντάξει αραπάκο μου το έπιασα το υπονοούμενο, είσαι αγανακτισμένος και βγαίνεις στην πλατεία. Και μετά, τι γίνεται; Ελπίζω να μην ξεφουσκώσει...

...όλο αυτό χωρίς να έχει έστω κάποια αποτελέσματα...

http://www.mediafire.com/?wcxzd6bm3j0sras

4 σχόλια:

  1. Σημασια εχει το τωρα. Την στιγμη του απιστευτου εγωισμου μας και της μοναδικης αυθεντιας του καθρεφτη καθε προσπαθεια κοινωνικοποιησης *πρεπει* να ειναι θεμιτη και να βελτιωνεται απο ολους μας. Οχι εκ του ασφαλουςς κριτικη απο εξω. Τωρα, τωρα που υπαρχει ευκαιρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σωστή η ανησυχία σου αραπάκο μου. Σωστή και η ελπίδα σου. Σωστή και η απάντηση του mrjack. Άντε πάμε και να δούμε τι θα γίνει. Άμα δεν το τρέξουμε το πρόγραμμα, πώς θα γίνει το debugging;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "μπαϊλντισμένος" σαλόνικα7 Ιουνίου 2011 στις 2:23 μ.μ.

    ρε παιδιά ειλικρινά μ'αρέσει έτσι όπως τα λέτε, μ'αρέσει να βγαίνει ο δρόμος στους κόσμους και να αντιδρά, αλλά ρε παιδιά πως μπορείτε και συμπορευόσαστε με ένα πλήθος που τραγουδά εθνικούς ύμνους? Ανατριχίλα, φόβο και αηδία μου φέρνει εμένα αυτό. Λέω να μην πάρω μέρος. Σιχαίνομαι τον εθνικό κορμό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Και ο δικός σου προβληματισμός δεκτός μπαϊλντισμένε φίλε. Άλλος ακούει εθνικό ύμνο και ανατριχιάζει από υπερηφάνεια, άλλος ανατριχιάζει όπως εσύ, άλλου του ανοίγει η όρεξη για αίμα, άλλου δεν του καίγεται καρφί, άλλος θυμάται τα παραμυθάκια που μαθαίναμε στο σχολειό, άλλος... άλλος... Και όλοι, από τη σκοπιά τους έχουν δίκιο. Έχουμε διαφορές μάλλον και δεν είναι μόνο επί τούτου. Εδώ όμως ζούμε όλοι μαζί, εκ των πραγμάτων. Τα ίδια (πάνω-κάτω) σκαμπίλια τρώμε. Αν δεν τις παραμερίσουμε τις διαφορές για να κάνουμε μια προσπάθεια, θα συνεχίζουμε πάντα να τρώμε τα περιττώματα της ίδιας μαφίας. Καλή τύχη εύχομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή